-
سه شنبه, ۱۹ فروردين ۱۳۹۳
-
۹۲۲
... اشک می ریزم و گفته ها و ناگفته ها را با هم می گویم تا در حافظه تاریخ ورزش شهرم به یادگار بماند... کمر ابومسلم نشکست، بلکه کمرش را شکستند!... بی تفاوتی، بی عدالتی و بی انصافی شکست! اشک می ریزم و خطاب به سردار شهید تهرانی مقدم و مرحوم دهداری و مرحوم اعظم و مرحوم غیاثیان می گویم: خوشا به حال شما که نبودید تا این روز سیاه را بر سیاه جامگان حقیقی ببینید.... از کسانی مویه می کنم که شکستن تدریجی تنه تنومند این درخت کهنسال را پنج سال به چشم خود می دیدند، اما باز دست روی دست گذاشتند تا در برابر طوفان های سهمگین دوست نادان و دشمن آگاه در داخل و خارج از استان، یکه و تنها بماند و تا بشکند!.... از دوستان به ظاهر یار اما رفیق نیمه راهی که به جای بستن بار ابومسلم، بار خود بستند و بی تفاوت از کنار آثار سوء عمل غیرجوانمردانه خود گذشتند! ...
از