-
يكشنبه, ۲۵ تیر ۱۳۹۱
-
۸۱۷
سعید سهیلی کارگردان سینما و از هنرمندان مشهدی مطرح در سطح کشور این گونه نوشت: القاب بلند بالایت مثل زنگ توی گوشم صدا می زند؛ غزال تیزپای آسیا و حماسه‌ساز ملبورن. یادم نمی‌رود آن بازی تاریخی را. آن ماراتن طولانی مقابل تیم ملی استرالیا برای رسیدن به جام جهانی 98 فرانسه؛ 8 آذر 1376. آن تساوی شیرین تر از برد! آن شادی و پایکوبی در سطح شهرهای ایران.... اما... مرا ببخش. دست خودم نیست. نمی‌توانم از تو متنفر نباشم! از تو متنفرم؛ همان طور که از حشمت مهاجرانی؛ اسطوره فوتبال خراسان. از تمام فوتبالیست‌های مشهدی. از تمام مشکی‌پوش‌های ابومسلم. اصلاً از تمام ورزشکاران آن دیار و حتی پهلوان‌هایش متنفرم. از پهلوان اکبر خراسانی گرفته تا برادران خادم! راستش را بخواهی، در لیست افراد منفورم فقط ورزشکاران جایی ندارند. اهالی فرهنگ و ادب و هنر هم هستند؛ محمدتقی بهار، مهدی اخوان ثالث، محمدرضا شجریان. حتی هم‌صنف‌های خودم، سینمایی‌ها؛ داریوش ارجمند، انوشیروان ارجمند، داود کیانیان، رضا کیانیان، رضا صابری، رضا عطاران، حامد بهداد و الخ... هنوز تمام نشده! بقیه هم هستند. پزشکان مشهدی، مهندسین مشهدی، ریاضی‌دانان مشهدی، موسیقی‌دانان مشهدی، نویسندگان و مترجمین و زبان شناسان و شاهنامه پژوهان مشهدی....
از