تأملی بر مصاحبه رئیس هیأت فوتبال خراسان رضوی با رسانه ها: «هاشم حسینی: ابومسلم مدیر دارد اما سازمان ندارد!» هر از چند مدت، متأسفانه شاهد رویه غیرعادلانه و ناصوابی هستیم که معمولاً توسط برخی منتقدان و مصاحبه شوندگان و در موارد نادری هم صدافسوس توسط بعضی متولیان و مسؤولان رسمی ورزش استان ها نسبت به باشگاه های محلی به کار گرفته می شود که بیشتر از این که دلسوزانه، هدایتگرانه و حلال مشکلات باشد، بیشتر مأیوس کننده، بعضاً مخرب و یا دست کم «غیر مسؤولانه» است. ادبیات خاصی که معمولاً منتقدان و مسؤولان «غیر پایتخت نشین» از آن استفاده می کنند و بیشتر در مناطق و استان هایی به کار گرفته می شود که پیوستگی و تعصب بومی و اصطلاحاً ناسیونالیستی در آنجا کمرنگتر است. به عنوان مثال اگر باشگاه ابومسلم ثامن به جای استان خراسان در تهران مستقر می بود و یا مانند بسیاری از باشگاه هایی که از بودجه بیت المال و حمایت های مستقیم و غیر مستقیم دولت و یا غول های اقتصادی بزرگ بهره مندند، استفاده می کرد و یا متعلق به یکی از استان های آذربایجان یا اصفهان یا ... می بود، مطمئناً منتقدان و صدالبته مسؤولان به جای استفاده از ادبیات «طلبکارانه و غیر مسؤولانه»، از ادبیات «همراهی و تعاون» استفاده می کردند. البته این نوع نگاه به معنی پرهیز از «نقد و انتقاد سازنده» نیست بلکه نوع گفتار و لحن گویش آن است که در «اخلاق ورزشی» و منش جوانمردانه ای که قرار است به مولای حق و عدالت علی (ع) تأسی کند، بی شک جایگاهی ندارد و مثل «کم گو! گزیده گو!» بهترین مصداق آن است. حال با این مقدمه کوتاه، گله ای که هواداران باشگاه می توانند از مسؤول هیأت فوتبال استان داشته باشند این است که اولاً برای ما هواداران معلوم نیست که منظور از «سازمان داشتن» در نظر ایشان چیست که فرمایش نموده اند که ابومسلم آن را ندارد؟ اگر منظور ایشان تشکیلات منسجم و ساز و کار اداری و مدیریتی است که قطعاً چنین نیست! چرا که هم رئیس هیأت مدیره و هم مدیرعامل و هم یکایک اعضای آن از زمره کسانی هستند که سالیان سال کار تشکیلاتی و اجرایی نموده اند. و اگر منظور ایشان از «سازمان نداشتن» مشخص نبودن «مالکیت باشگاه» است که چون در ادامه مصاحبه بدان اشاره کردند، باید چنین موضوعی باشد، اولاً به نظر می رسد با فرض صحت چنین ادعایی، اساساً چنین موضوعی هیچ ارتباطی به سازمان داشتن یا نداشتن یک ارگان ورزشی پیدا نمی کند بلکه موضوعی است «صرفاً حقوقی» که کم و بیش در اکثر سازمان ها و مراکز اعم از خصوصی و دولتی چه بسا شدیدتر از این نیز اتفاق بیفتد و لذا نمی توان وجود ادعاهای حقوقی بویژه «اثبات نشده ها» را دلیلی بر سازمان نداشتن یک تشکیلات آن هم خطاب به مؤسسه فرهنگی ورزشی ابومسلم ثامن با سابقه بیش از چهل سال کار اداری و تشکیلاتی ذکر کرد و آن را به بی سازمانی متهم کرد! ثانیاً از شواهد چنین بر می آید که این اتفاق و رویداد ناخوشایند حقوقی بیشتر از این که ریشه و مسبب و عوامل حدوث آن داخل استانی باشد، بیرون استانی است یا دست کم بیشتر از این که درون سازمانی باشد، برون سازمانی است و به عبارت بهتر ارثی بازمانده از مدیریت ناصواب گذشتگان و بعضاً کوتاهی متولیان ورزش استان در آن زمان است که اکنون اصطلاحاً تبدیل به «آیینه دقی» شده که هر کسی از داخل و خارج استان وقتی سوژه ای برای مصاحبه کم می آورد، آن را به سر باشگاه و هوادارانش می کوبد! صرف نظر از تناقضات فراوانی که در مصاحبه نسبتاً مفصل ایشان وجود دارد که به دلیل روشن بودن آن جای پاسخ هم ندارد و لذا خوب بود ایشان ابتدا متن صحبت های خود را بازبینی می کردند و بعد اجازه انتشار آن را می دادند مانند این که «باشگاه ابومسلم شرایط چندان مساعدی ندارد و هنوز برای فصل آینده تدارک ندیده، اما کاری از دست مان برنمی آید، جز اینکه فریاد! بزنیم تا وضعیت وجود بهبود یابد!» و در ادامه می افزایند: «البته دخالت در امور باشگاه‌ها و باشگاهداری در شرح وظایف ما نیست، حتی اگر باشگاهداری در مجموعه وظایف ما هم بود، از نظر مالی توان این کار را نداشتیم!» و بعد بلافاصله می افزاینند: «تربیت بدنی استان و هیئت فوتبال آمادگی کمک فنی و اداری و حتی کمک مالی به باشگاه ابومسلم را دارد!» و در آخر هم این که: « کمک‌های فنی و مالی تنها در صورتی به باشگاه ابومسلم مشهد تعلق می گیرد که این باشگاه دارای سازمان شده و مشخص شود که بالاخره مالک و صاحب این باشگاه کیست!»، تنها یک نکته را می توان از این زنجیره نامربوط و دست کم پراکنده به عنوان «سوء مدیریت» استخراج کرد و آن این که «مسئولان باشگاه ابومسلم ابتدا نام ژان تیگانا را برای هدایت این تیم معرفی کردند اما در نهایت به جمع بندی برای حضور مربیان مشهدی در این تیم رسیده‌اند!» حال سؤال اینجاست که اگر کسی برای نمره بیست درس بخواند که مثلاً پانزده بگیرد، ایرادی دارد؟ اگر مدیری ابتدا تحقق آرمان های خود را با توجه به منابع مالی باشگاه در مربیان خارجی جستجو کند و به جای سیر این هرم از پایین به بالا، از بالا به پایین بیاید، اشکالی دارد؟ دست کم در این حالت خرسند است که تمام سعی و تلاش خود را برای بکارگیری مربیان خوب خارجی و حتی داخلی بکار بسته و به دلایلی که اینجا جای طرح آن نیست و خود ایشان بهتر از هر کسی می داند، موفق به عقد قرارداد با طراز اول های آنان نشده است! لذا این نکته به خودی خود نه تنها عیب و نقص نیست بلکه یک حسن است و بستگی به دریچه و عینکی دارد که به آن نگاه می کنیم. کاش روزی برسد که لااقل خودی ها عینک سیاه نمایی را از چشمشان برداشته و به جای دیدن نیمه خالی لیوان، نیمه پر آن را ببینند و با اظهار نظرهای متناقض خود، بیش از این هواداران این باشگاه مردمی را نیازارند و دست کم اگر کمکی نمی کنند، چوبی بر چرخ این «بی سازمان!» نگذارند. جمعی از هواداران باشگاه ابومسلم ثامن