علی ترابی، بزرگ شده محله قدیمی "نوغان" است. فوتبالش را از منطقه طبرسی در میان بهترین های آن زمان شروع کرد.علاقه خاصی به دروازه بانی داشت  و با تلاش و پشتکار، خود را در سنگربانی به بالاترین سطح باشگاهی استان یعنی دروازه بانی تیم فوتبال" ابومسلم"مشهد رساند."حسین پاس" که این روزها 58 سال از عمر خود را سپری می کند در میان اهالی فوتبال، یکی از مربیان قدیمی و تخصصی ... ... دروازه بانی محسوب می شود.فرصتی فراهم شد تا با او که این روزها تجربیات گرانبهایش را در اختیار جوانان استان می گذارد،گپ و گفتی داشته باشیم که تقدیم علاقه مندان می شود. بیوگرافیبزرگ شده منطقه قدیمی "نوغان" هستم و در همان محله ،فوتبال را با دروازه بانی شروع کردم.بعد ها تیم محلی منطقه را به همراه "هاشم رهباردار" به نام "پابرهنه ها" تشکیل دادیم که انتخاب این نام به این علت بود که بدون کفش بازی می کردیم. سال 53 به عضویت تیمی به نام "تاج طلاب" که در آن زمان از تیم های مدعی در محلات بود،درآمدم.سپس به تیم "پاس" که در باشگاه های مشهد فعالیت می کرد،ملحق شدم.به مرور،عضو تیم های منتخب نوجوانان و جوانان خراسان شدم. سال 57 به تیم" 25 شهریور" با سرمربیگری "حاج مهدی قیاسی" پیوستم که در لیگ دسته دو کشور حضور داشت. بعد از انقلاب هم عضو تیمی به نام "راه آهن"مشهد با سرمربیگری "اسماعیل شجیع" شدم.مدتی در تیم "استقلال طبرسی" با "عباس چمنیان" و "هاشم رهباردار" همبازی شدم. در ادامه، به عضویت تیم "ابومسلم مشهد" درآمدم که در این تیم "مهدی عسگرخانی" دروازه بان اصلی ابومسلم، خیلی به من در رشد دروازه بانی کمک کرد و برایم الگو بود.سپس دروازه بان اصلی ابومسلم شدم و بیش از شش سال در سطوح بالای کشور برای این تیم به میدان رفتم و بعدها به دلایل شخصی از فوتبال خداحافظی کردم.عرصه مربیگریسپس وارد عرصه مربیگری شدم  و دوره های مربیگری C و B آسیا را هم گذراندم .ابتدا با تیم "شهرداری مشهد" شروع کردم. بعد از مدتی به عنوان مربی دروازه بانی به ابومسلم پیوستم و پنج سال در رده های پایه این باشگاه کار کردم و در همین سمت، کنار افرادی همچون خداداد عزیزی ، علی حنطه ، رمضان شکری، هادی برگی زر و مجید حسینی پور در تیم پیام مشهد(لیگ برتر و دسته یک) حضور داشتم. مدتی هم به همراه خداداد عزیزی در تیم استقلال اهواز(لیگ برتر) و مشکی پوشان(سیاه جامگان  در لیگ دسته دو) فعالیت داشتم. هم اکنون نیز به جز کلاس های خصوصی با باشگاه "آرامش توس" به مدیریت "جعفر خوشحال" که جزو بهترین مربیان رده پایه استان است،کار می کنم.غریبه پسند هستیم!فوتبال خراسان رضوی با توجه به قدمت و سوابق ارزشمندی که دارد، دارای استعدادهای فراوانی در عرصه فوتبال است؛اما متاسفانه ما خراسانی ها قدردان نیروهای بومی نیستیم  وغریبه پسندیم و کمتر توجهی به داشته های خود داریم.برای همین  هم رشد چندان زیادی در حوزه مربیگری نداریم. زمانی بهترین دروازه بان ها را در کشور داشتیم .افرادی همچون: مهدی عسگرخانی ، حسین نخودیان،سعید جوشش،شاهپور رجب زادگان و ... جزو بهترین های فوتبال استان و کشور بودند.همچنین بعدها نیز:احمد خرمالی،حسین ثابتی،ارشاد یوسفی،سیروس سنگچولی،حسین هوشیار و مجید غلامی را داشتیم اما الان، شرایط به سمت و سویی رفته که آموزش دروازه بانی به صورت غیرتخصصی در بسیاری از باشگاه های استان دنبال می شود.آسیب های دروازه بانی همین الان،استعدادهای خوب دروازه بانی در مناطق پایین شهر وجود دارد که متاسفانه، شهریه لازم برای حضور در کلاس های فوتبالی را ندارند.در گذشته، بازیکنان فقط هزینه رفت و برگشت به باشگاه را پرداخت می کردند؛اما الان شرایط جوری است که باشگاه ها از بازیکنان هزینه هم می گیرند.نکته مهم دیگر این که در تیم های باشگاهی استان به "مربیان دروازه بانان" توجهی نمی شود و آن ها همیشه جزو نفرات آخر در کادرفنی محسوب می شوند.این، در حالی است که دروازه بانی، پست کلیدی هر تیمی است  و اگر تیمی شکست می خورد همه نگاه ها به سوی دروازه بان است و مقصر محسوب می شود که این مسائل باعث می شود افراد کمتری به حوزه دروازه بانی ورود کنند.متاسفانه فوتبال استان نیز در استعدادیابی،هیچگاه از مربیان تخصصی ویژه دروازه بانی دعوت نمی کند.اگر هم کسی انتخاب می شود،احتمالا از افراد مرتبط با هیئت  است.یکی از آسیب هایی که در حوزه دروازه بانی وجود دارد،آموزش های غلط به نوجوانان و جوانان است. هم اکنون مربیانی که تخصصی در عرصه دروازه بانی کار می کنند، اندک هستند و خیلی از تیم ها مربی ویژه دروازه بانی ندارند  که یک آسیب جدی برای دروازه بانی است.آینده داران استانسه دروازه بان بومی در تیم های پدیده و مشکی پوشان به نام های: «محمد ناصری»، «محمدحسن عین افشار» و «سعید جلالی راد» تاکنون عملکرد خیلی خوبی داشتند و جزو آینده داران کشور هستند.به خصوص جلالی راد که کمتر به میدان رفته ،اما شایستگی خود را به خوبی نشان داده  است و در این میان، عین افشار و جلالی راد مدتی شاگرد خودم بودند.در خاتمه نیز لازم است از خانواده و به خصوص پدر ومادرم که طی این سال ها کمک زیادی به من کردند و همچنین روزنامه خراسان که همیشه به یاد  قدیمی ها و پیش‌کسوتان است،تشکر کنم.