گفت‌وگو با رمضان شکری که تقریبا همه عمر فوتبالی‌اش را در تیم سیاه‌وقرمز‌پوش مشهد گذرانده است، وی یکی از بازیکنان باسابقه ابومسلم است و شاید هم باسابقه‌ترین آن‌ها. او 14 سال در این تیم توپ زده و خاطرات تلخ‌وشیرین زیادی با ابومسلمی دارد که حالا هیچ نشانی از آن نیست و این بزرگ‌ترین افسوس اوست. بعد از سال‌ها بازی با پیراهن ابومسلم، شکری از آن دسته بازیکنان دهه‌شصتی ... ... این تیم است که لباس مربیگری مشکی‌ها را هم پوشیده و نشستن روی نیمکت این تیم در لیگ برتر را نیز تجربه کرده است. این هفته در ستون «سه‌شنبه‌ها با پیش‌کسوتان» به سراغ او رفته‌ایم، مردی که می‌گوید موهایش را در تیم سیاه‌پوش مشهدی سفید کرده است.   به وقت تولد:اولین روز شهریور‌ماه سال1351 در تهران به دنیا آمدم، ولی ازآنجاکه پدرم اصالت درگزی داشت و روی شهرش تعصب داشت، شناسنامه من را هم از درگز صادر کردند و از سال1365 با خانواده به مشهد آمدیم و در محله خواجه‌ربیع ساکن بودیم.تعداد فرزندان:2 پسر دارم به نام‌های رضا و راستین که در‌حال‌حاضر محصل هستند و درس می‌خوانند.فعالیت‌ها و افتخارات فوتبالی:در سال1364 با تیم نوجوانان بوتان در تهران فوتبالم را شروع کردم. سال بعد وقتی با خانواده به مشهد عزیمت کردیم، به عضویت تیم هدف گلکار مشهد درآمدم و 2 سال در این تیم توپ زدم. سال68 به دهداری رفتم و یک سال پیراهن این تیم را پوشیدم و بعد از آن برای یک‌فصل‌ونیم در قطب دوم فوتبال مشهد یعنی پیام بازی کردم. از سال69 رسما به ابومسلم آمدم و در این تیم ماندگار شدم؛ البته سال75 زمانی که حسین کازرانی در آدنیس مربی بود، به درخواست او یک نیم‌فصل را به این تیم رفتم و بعد از آن دوباره به ابومسلم برگشتم و در همین تیم هم از فوتبال خداحافظی کردم. تا سال82 پیراهن ابومسلم را به تن کردم و آخر هم با همان لباس قرمزومشکی دوست‌داشتنی از فوتبال خداحافظی کردم و همان سال مربیگری را در کنار فیروز کریمی شروع کردم. خلاصه به قول معووف مویم را در این تیم سفید کردم.شغل کنار فوتبال:غیر از فعالیت‌های مربیگری هیچ کار خاصی فعلا انجام نمی‌دهم، البته معمولا زمان زیادی بدون تیم نمی‌مانم و در بدترین حالت یک نیم‌فصل بیرون هستیم. آخرین فعالیت ورزشی:کنار آقای میثاقیان در سیاه‌جامگان بودیم و موفق شدیم این تیم را در بازی آخر با پرسپولیس، در لیگ برتر ماندگار کنیم. امسال هم با آقای میثاقیان قرار بود همکاری کنیم که با توجه به پیشنهادهای ایشان که خارج از استان بود، شرایط همکاری فراهم نشد.ماشین و خانه:یک MVM110  دارم و درحال‌حاضر هم در محله دانش‌آموز ساکن هستم.یک روز زندگی: روزهایی که در تیمی مشغول مربیگری باشم، معمولا برای کارهایم وقت کم می‌آورم؛ ولی زمان‌هایی که تیمی ندارم، بیشتر به کارهای عقب‌افتاده‌ام می‌پردازم. ضمن اینکه هرروز هفته را با رفقای قدیمی به سالن می‌رویم و فوتبال و والیبال بازی می‌کنیم.تلخ‌ترین و شیرین‌ترین اتفاق فوتبالی:2 اتفاق تلخ در زمان بازیگری‌ام رخ داد. اولین مورد به خط‌خوردنم از تیم ملی امید در زمان امیر حاج‌رضایی برمی‌گردد که یک‌هفته‌ای با خودم کلنجار می‌رفتم که چرا حذف شده‌ام. در آن زمان بازیکنان شهرستانی به‌سختی لباس تیم ملی را می‌پوشیدند، ولی آن سال حق مرا خوردند. دومین اتفاق هم به حذف ابومسلم در فینال جام حذفی مقابل صباباطری برمی‌گردد. تیم خوب، تماشاچی خوب، کادر فنی خوب؛ ولی قسمت نشد که در جام باشگاه‌های آسیا بازی کنیم.بهترین اتفاق دوران فوتبالی‌ام هم رسیدن ابومسلم به لیگ برتر فوتبال در 1379 بود که در ورزشگاه تختی تیم ملوان را 1بر0 بردیم و با فیروز کریمی صعود کردیم. حا ل‌وروز امروز فوتبال مشهد:این تیم پدیده را من، حاج‌احمد انوری، اکبر میثاقیان و محسن پهلوان به‌وجود آوردیم. الان هم خداراشکر که آن اتفاق سبب خیر شده است و حداقل اسم مشهد در سطح اول فوتبال کشور زنده مانده است. تیم‌های مشهدی هر زمان که مشکل پول نداشته‌اند، مدعی بوده‌اند؛ ولی انگار نطفه این فوتبال را با بی‌پولی بریده‌اند. درددل فوتبالی:دوست داریم ابومسلم باشد، این خواسته مردم هم هست. از مسئولان تقاضا داریم فکری به حال این تیم کنند. مردم اسم فوتبالی ابومسلم را دوست دارند و به شخصیت‌های تاریخی آن کاری ندارند. عشق و شوروحال و رنگ لباس این تیم باید احیا شود. ایجاد این ابومسلم، برای مسئولان خیلی کار سختی نیست. 50 سال خاطره مردم را از بین برده‌اند، باور کنید از دسته2 هم می‌شود شروع کرد؛ ولی باید حتما همان نام ابومسلم باشد. شهرآرا آنلاین - احسان سرفرازی